Wieś Jeżowa prawdopodobnie zaraz po Glinicy jest najstarszą wsią gminy. Pierwszy dokument z nazwą tej miejscowości powstał 20 grudnia 1422 roku w Rzędowicach. Wtedy to Książę Bernard przekazał Jeżową w darze swojemu rycerzowi Hansowi wraz ze wszystkimi przynależnościami i prawami książęcymi. Wkrótce rycerz Jan zginął w walce z husytami, gdy najechali na Polskę. W tej sytuacji 3 maja 1434 roku od jego córki Siguny odkupił Jeżową Jan Stroll z Pawonkowa. Nazwa Jeżowa wywodzi się prawdopodobnie od nazwiska Jeż. W ciągu wieków właściciele Jeżowej bezustannie się zmieniali. W roku 1679 proboszcz sierakowski Andrzej Płonka odnotował, iż właścicielem jest Jerzy Russyc de Helm. Na początku XIXw. Jeżowa należała do Frakenbergów z Ciasnej, a już w 1819 roku do Knobelsdorfów z Molnej. Tutaj urodził się w 1817 roku Jan Babtysta-Respondek - wykładowca seminarium duchownego w Poznaniu i poseł do parlamentu pruskiego. Obecnie ks. Grzegorz Erlebach wyświęcony w 1977 roku pełni zaszczytną funkcję audytora Trybunału Roty Rzymskiej (najwyższego sądu papieskiego). Z analizy osiemnasto i dziewiętnastowiecznych ksiąg parafialnych w Sierakowie wynika, że najczęstszymi nazwiskami w Jeżowej były: Kompała, Witek, Wodarczyk, Respodnek, Mrozek, Brylka, Kuc i Trocha. W połowie XIX wieku Jeżowa liczyła ponad 800 mieszkańców, a w roku 2001 mieszkało tu około 500 osób. Tak więc liczba mieszkańców się zmniejsza. Po plebiscycie i trzecim Powstaniu Śląskim, Jeżowa pozostała w Niemczech. W roku 1922 doprowadzono tu linię telefoniczną i w mieszkaniu kierownika szkoły wypróbowano pierwszy we wsi telefon. W roku 1926 pierwsze 36 gospodarstw otrzymało prąd elektryczny, choć znacznie więcej było na początku przeciwników tego dobrodziejstwa. Ona także wzbudzała sprzeciw licznych mieszkańców. W roku 1927 uruchomiono linię autobusową Dobrodzień-Jeżowa-Ciasna-Sieraków. W roku 1928 zaczęto budować szosę z Dobrodzienia przez Jeżową do Ciasnej. Ona także wzbudzała sprzeciw licznych mieszkańców. Duże zmiany w wyglądzie wsi, likwidacji drewnianych chat i budowaniu domów z cegły rozpoczęły się wraz z wybudowaniem osiedla dla osadników z Wesfalii ( zidlóngi). W roku 1931 odbyło się pierwsze zebranie członków Ochotniczej Straży Pożarnej, a jej szefem został Peter Wodarczyk. Od połowy XVII wieku przez kolejne 300 lat, mieszkańcy Jeżowej należeli do parafii w Sierakowie Śląskim, a jeszcze wcześniej do Lubecka. Mieszkańcy na mszę udawali się pieszo i najczęściej boso. Buty wkładano na krótko przed wejściem do kościoła. Tylko najbogatsi gospodarze mogli sobie pozwolić na dojazd wozem lub bryczką. Ponieważ odległość do kościoła wynosiła od 5 do 8 kilometrów, mieszkańcy postanowili zbudować pierwszą drewnianą kapliczkę, która stanęła w 1872 roku dzięki Antoniemu Cygankowi przy tzw. drodze kościelnej, a w 1881 zagrodnik Lorenz Ochman postawił pierwszą murowaną kapliczkę i przekazał pod opiekę mieszkańcom. Kapliczka ta stoi do dziś. Przy tej drodze funkcjonowały dwie karczmy. Jedna - prowadzona przez kilka pokoleń rodziny Schlesingerów istniała około 130 lat na tzw. fefermency ( ludziom wracającym z kościoła serwowano tam likier miętowy i stąd nazwa). Druga karczma mieściła się w środku wsi na początku drogi kościelnej i istniała o wiele dłużej. Po II wojnie światowej wśród mieszkańców dojrzał pomysł wybudowania własnego kościoła. Pod deklaracją do proboszcza Alfonsa Rolnika podpisało się 136 mieszkańców Jeżowej. Na gruncie, który podarował Pan Franciszek Macioł, postawiono krzyż budowlany w roku 1951. Utworzono komitet budowy kościoła, zatwierdzono projekt i nie czekając na zezwolenie władz, przystąpiono do budowy. Niestety władze ówczesne wydały zakaz budowy kościoła, nakazano rozbiórkę murów, a proboszcz obarczony został karą grzywny. Po wielu perturbacjach i kilku latach zastoju, budowa znowu ruszyła. Stało się to za sprawą głównie ówczesnej kierowniczki szkoły, posłanki na sejm trzech kadencji Magdaleny Dubiel i jej bliskim kontaktom z wojewodą katowickim Jerzym Zientkiem. Kościół konsekrowano w 1960 roku pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej. Nie pozwolono jednak zgodnie z projektem wybudować wieży kościelnej. Postawiono ją dopiero w 2008 roku. Obecnie kościół w Jeżowej jest częścią parafii w Ciasnej. Nasza miejscowość bardzo się zmieniła pod względem estetyki, nowoczesności, budynków i infrastruktury. Zmienił się też styl życia i potrzeby mieszkańców. Wszyscy mamy nadzieję, że braki, które czasami nam doskwierają będą systematycznie likwidowanie.
Monika Szpank
Opracowano na podstawie tekstów Józefa Tyrola, Andrzeja Rojka
Herb wsi Jeżowa, odtworzyła Katarzyna Płuciennik na podstawie pieczęci znajdującej się w Opolskim oddziale Archiwów Państwowych. Archiwum gromadzi i prezentuje pieczęci małych miejscowości z terenów Górnego Śląska używanych w latach 1772-1945.
Kolorystyka pieczęci z zgodnie ze znaczeniem koloru w heraldyce oznacza:
- czerwony – wspaniałość, hart ducha
- czarny – rozwaga, mądrość, stałość
